Karşı Gelme Bozukluğu Nedir?
Genellikle otorite figürlerine yönelik olup; tekrarlayan, olumsuz, meydan okuyucu ve karşı gelme davranışları örüntüsüdür. Bu bozukluğa sahip çocuklar, fiziksel olarak saldırgan olmadan veya başkalarının haklarını ihlal etmeden meydan okuyan, zor, itaatsiz ve sinirli çocuklardır. Karşıt olma karşı gelme bozukluğu bazen davranım bozukluğunun daha hafif bir formu olarak kabul edilir.
Karşı Gelme Bozukluğu Nasıl Anlaşılır?
Bu çocukların tipik davranışları aşağıdakileri içerir:
- Yetişkinlerle tartışmak
- Kolayca ve sık sık öfkelenmek
- Kurallara ve talimatlara aktif olarak karşı gelmek
- Başkalarını kasıtlı olarak rahatsız etmek
- Hataları için başkalarını suçlamak
- Kızgın ve küskün olmak
Bu çocuklar doğru ile yanlış arasındaki farkı bilir ve eğer yanlış bir şey yaparlarsa suçluluk hissederler. Birçoğunun sosyal becerisi zayıftır.
Karşı Gelme Bozukluğu için Neler Yapılmalıdır?
Semptomları güçlendirebilecek sorunlar (aile işlev bozukluğu veya DEHB gibi) tedavi edilmelidir. Bu bozukluk, sıkı disiplin ve istenen davranışın pekiştirilmesini (ödüllerle) içeren davranışsal tekniklerle etkili bir şekilde tedavi edilir. Ebeveynler ve öğretmenler bu teknikleri bir terapistten öğrenebilirler. Çocuklar, sosyal becerilerini geliştirmelerine yardımcı olmak için grup terapisinden faydalanabilirler. Depresyon veya anksiyete bozuklukları için kullanılan ilaçlar yardımcı yardımcı olabilir. Eşlik eden / ayırıcı tanıların tespit edilmesi için nöropsikolojik değerlendirme yapılabilir.
Karşıt Olma, Karşı Gelme Bozukluğu Belli Bir Zamanı mı Kapsar ya da Bir Kişilik Özelliği Olabilir mi?
Bu bozukluk 2 yaş krizi, “ergenlik” veya kişilik özelliğiyle açıklanan bilecek bir karşıt olma hali değildir. Her şeyden bağımsız bir bozukluktur ve tedavisi vardır.
Karşı Gelme Bozukluğu Genelde Hangi Yaş Grubunda Görülür?
Belirtiler genellikle okul öncesi ve ortaokul çağları arasında ortaya çıkar.
Karşıt Olma, Karşı Gelme Bozukluğunun Ortaya Çıkma Nedenleri Nelerdir?
- Çocuğun ihtiyaçlarının, bireyselliğinin ve özerklik arayışının ebeveynler tarafından tanınmaması.
- Çocuk ve ebeveynler karşılıklı güvene dayalı bir ilişki kurulamamış olması.
- Çocuk karşı çıkmanın işe yaradığını öğrenmiş olması (örneğin, karşı çıktığında itaat ettiğinden daha fazla ilgi görürse veya karşı çıktığında kazanma şansı olduğunu bilirse).
- Bazı çocukları muhalif davranışlara yatkın hale getiren genetik bir bileşen de olabilir.
